මම සැක කරමි !

මේ දිනවල නව ව්‍යවස්ථාවක් පිළිබඳව ලොකු හා හෝවක් ඇත. ඒ පිළිබඳ මහජන අදහස් විමසමින් සිටී. සිවිල් සංවිධානවලට ද, ජාතික හා ජාතිකවාදී සංවිධානවලට ද ගජරාමෙට වැඩ ය. එහෙත් මෙය නව ව්‍යවස්ථාවක් වීමේ ඉඩකඩ බොහෝ අඩුබව කිව යුතු ය. නව ව්‍යවස්ථාව ඇත්තෙන්ම ‘‘නව” වීමට නම් පැරණි චින්තන රටාවන්ගෙන් මිදිය යුතු ය. එහෙත් ලංකාව තවත් ගතානුගතික වෙමින් පවතින බවක් පෙනේ. 47, සෝල්බරි ව්‍යවස්ථාව සාර්ථක නොවූ බැවින් 72 දී ජනරජ ව්‍යවස්ථාව ගෙන ආවේ ය. එය ද සාර්ථක නොවූ බැවින් 78 විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය ගෙනාවේ ය. දැන් යළිත් එය අහෝසි කර නව ව්‍යවස්ථාවක් හදන්නට සූදානම් වෙමින් සිටී. එහෙත් අතීතකාමය තුළ අතරමංව ඇති ශ‍්‍රී ලංකා වැසියන්ට නූතන දියුණු මානව සංකල්ප අරහං ය. ඒවා එකිනෙක නම් කිරීමෙන් පමණක් සෑහෙන්නේ මෙවන් ලිපියක ඒවා සවිස්තර ලෙස ඉදිරිපත් කිරීමට ඇති ඉඩකඩ සීමා වී ඇති බැවිනි. කෙසේ වුව ද මේ පිළිබඳ විවෘත පාඨක අදහස් අපි කවදත් අගය කරමු. 

1. රාජ්‍යය අනාගමික වීම

කිසිම රාජ්‍යයක් කිසිම ආගමකට ප‍්‍රමුඛ ස්ථානයක් නොදිය යුතු ය. කිසියම් ආගමකට ප‍්‍රමුඛ ස්ථානය දෙන විට අනෙකුත් ආගම් දෙවන, තෙවන ස්ථානවලට වැටීම අනිවාර්ය ය. මෙය සිත් නොහොඳකම්, කළකිරීම් හා අවසානයේ ගැටුම්වලට හේතු වන්නේ ය. ශ‍්‍රී ලංකාව ද සාමාජිකත්වය හොබවන එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ ‘‘සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුතිය 2 වන කොටසේ 2 වන වගන්තියේ මෙසේ සටහන් කරයි.

‘‘මෙම සම්මුතියට අයත් ඒ ඒ රාජ්‍ය පාර්ශ්වකරුවෝ මෙම සම්මුතියේ පිළිගැනෙන අයිතිවාසිකම්වලට ගරු කිරීමටත්, වර්ගය, වර්ණය, ස්ත‍්‍රී පුරුෂභාවය, භාෂාව, ආගම දේශපාලන ආදී වෙනත් කවර භේදයක් හෝ ජාතික හෝ සමාජ සම්භවය, දේපළ, උපත හෝ වෙනත් තත්ත්වයන් කෙරෙහි කිසිදු විශේෂයක් නොමැතිව සිය දේශ සීමාව ඇතුළත ද, සිය අධිකරණ බලසීමාවට යටත්ව ද, සියලූ ම පුද්ගලයන්ට උරුමවන බවට වගබලා ගැනීමටත් පොරොන්දු වෙති.” 

ශ‍්‍රී ලංකා රාජ්‍යයට මෙම සංකල්පයට එකඟ විය හැකි ද? එය ව්‍යවස්ථාවට ඇතුළත් කළ හැකි ද? සැක සහිත ය.

2. ස්වයං නිර්ණයනය

එක්සත් ජාතීන්ගේ සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ සම්මුතිය 1 වන වගන්තියේ ම මෙසේ පවසයි.

‘‘සියලූම ජාතීන්ට ස්වයං නිර්ණයනය පිළිබඳ අයිතිවාසිකම ඇත. එම අයිතිවාසිකම ප‍්‍රකාර ඔවුහු ස්වකීය දේශපාලන තත්ත්වය නිර්ණයනය කරති. එමෙන්ම ස්වකීය ආර්ථික, සමාජ හා සංස්කෘතික සංවර්ධනය ද නිදහසේ සලසා ගනිති.” 

මේ අනුව සිංහලයන්ට මෙන්ම උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ ජනයාට ද තමන්ගේ දේශපාලන ඉරණම තීන්දු කිරීමේ අයිතිය තිබිය යුතු ය. සිංහල මහ ජාතියේ වුවමනා එපාකම්වලට යටත්ව ඔවුන් තබා ගැනීම ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර විරෝධී ය. 

අලූත් ව්‍යවස්ථාවට මෙය පිළිගත හැකි ද? සැක සහිත ය.

3. බලය බෙදීම

රට නොබෙදා උපරිම වශයෙන් බලය බෙදීමේ රාජ්‍යය ව්‍යුහය සන්ධීය රාජ්‍ය ව්‍යුහය වේ. මෙය දේශපාලනික වශයෙන් ලොව පවතින්නේ කොන්ෆෙඩරේෂන් හෝ ෆෙඩරල් ව්‍යුහයන් වශයෙනි. බෙදීමේ විභවයන් ඇති රාජ්‍ය කොටස් එක්කාසු කර තබා ගන්නා දියුණු, ප‍්‍රජාතාන්ත‍්‍රික ක‍්‍රමයක් මෙකී ව්‍යුහයන් තුළ අඩංගු ය. ලෝකයේ බොහෝ දියුණු රටවල් කොන්ෆෙඩරේෂන් හා ෆෙඩරල් ව්‍යුහයන්ගෙන් යුතුවන අතර, ඒ තුළ සුවිශාල දියුණුවක් ද ලබා ඇත. එහෙත් මධ්‍යම ආණ්ඩු ව්‍යුහය තුළ ජනතාවගේ ඉඩම් හා බලතල කොල්ල කෑමට පුරුදු වී ඇති අය මේ පිළිබඳ භීතිකාවක් ජනතාව තුළ ජනිත කර ඇත. එබැවින් අලූත් ව්‍යවස්ථාවට මෙය පිළිගත හැකිද? සැක සහිත ය. 

4. උතුරු නැගෙනහිර ඒකාබද්ධ කිරීම

බෙදා වෙන්කර පාලනය බි‍්‍රතාන්‍ය අධිරාජ්‍යවාදීන්ගේ පාලන ක‍්‍රමය විය. ඔවුහු තමන් අත මධ්‍ය බලය රඳවාගෙන ජනවාර්ගික වශයෙන් ද, ප‍්‍රාදේශීය වශයෙන් ද ශ‍්‍රී ලාංකිකයන් බෙදුවෝ ය. ඔවුන්ගේ ව්‍යවස්ථාදායක සභා මීට නිදසුන් ය. බෙදුණු ජනතාවක් සූරා කෑම පහසු ය. බි‍්‍රතාන්‍ය අධිරාජ්‍යය ශ‍්‍රී ලාංකික අපට කළ දේ අපි උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ ජනයාට කරමින් සිටිමු.

එක්ව කටයුතු කිරීමට හෝ වෙන්ව කටයුතු කිරීමට ඔවුන්ට නිදහස දිය යුතු ය. ඒ සඳහා උතුරු නැගෙනහිරට සීමාවන ජනමත විචාරණයක් පවත්වා ඒ පිළිබඳ තීරණය ඔවුන් සතු කළ යුතු ය. එහෙත් එසේ කළ හැකිවනු ඇත්ද? සැක සහිත ය.

5. වතු කම්කරු ජනතාව

වතු කම්කරු ජනයා ඉතා දීර්ඝ කාලයක සිටම මෙරට පදිංචිකරුවෝ ය. එදා සිට මේ වන තෙක් ම රටේ ආර්ථිකයට සුවිශාල දායකත්වයක් ලබා දී ඇත. ඒ කළ මහා සේවාව වෙනුවෙන් කෘතඥපූර්වක බවකින් යුතුව ගෞරවණීය පුරවැසියන් ලෙස සාධාරණ වැටුප්තල සහිතව, නිවාස හා ඉඩම් පිළිබ`ද අයිතිය ඇතිව හා රටේ සෑම පුරවැසියකුටම හිමිවිය යුතු සියලූ අයිතිවාසිකම් හා පහසුකම් සහිතව නිදහසේ දිවි ගෙවිය හැකි වාතාවරණය සැකසීම සඳහා අවශ්‍ය විධි විධාන විශේෂයෙන් සැකසිය යුතු ය. එහෙත් එය එසේ වේවි ද? සැක සහිත ය.

6. ව්‍යවස්ථාවේ උත්තරීතරත්වය

ව්‍යවස්ථාව රටේ මූලික නීතිය වන අතර, විටින් විට පත්වන්නා වූ ආණ්ඩුවලට ඒ ඒ අවස්ථාවලදී මහජන අනුමැතියකින් තොරව සිය බහුතර බලය යොදා එය සංශෝධනය කිරීමට ඇති ඉඩකඩ අහෝසි කළ යුතු ය. මන්ද යත් මේ වන විටත් 20 වතාවක් විතර මෙම ව්‍යවස්ථාව සංශෝධනය වී ඇති අතර, ඒ බොහෝ අවස්ථාවන් පටු ආත්මාර්ථකාමී අභිමතාර්ථයන් බව අපි දැක ඇත්තෙමු. යළිත් එය එසේ නොවේවිද? සැක සහිතය.

7. පාර්ලිමේන්තු හා ප‍්‍රාන්ත සභා නියෝජනය

පාර්ලිමේන්තුව හා අනෙකුත් ප‍්‍රාන්ත සභා නියෝජනය කරන මන්ත‍්‍රීවරුන් ඒ සඳහා අධ්‍යාපනික හා ප‍්‍රායෝගික සුදුසුකම් ගණනාවක් අත්පත් කරගෙන තිබිය යුතු ය. ඒ සඳහා සුදුසුකම් පද්ධතියක් පැවතිය යුතු ය. එහෙත් එය සිදු වේවිද? සැක සහිත ය

ඉහත දේශපාලන ආයතන නියෝජනය කරන කිසිදු මන්ත‍්‍රීවරයෙකුට අදාළ ආයතනය නියෝජනය කිරීම දෙවරකට පමණක් සීමා කර විශ‍්‍රාම ගැන්විය යුතු ය. එමඟින් දේශපාලනය ගරු සේවාවක් විනා ව්‍යාපාරයක් කරගැනීමේ හැකියාව අහෝසි කළ යුතු ය. එහෙත් එය සිදු වේවිද? සැක සහිත ය.

-අජිත් හැඩ්ලි පෙරේරා

2016 මාර්තු - අප්‍රේල්

වතු කම්කරුවන්ගේ පූජකයා

ගරු. ගයි ඩිපොන්ට්ගලන්ඩ් පියතුමා

‘‘වෘකයන් මැදට බැටළුවන් මෙන් මම ඔබ යවමි” යි සමිඳාණෝ පැවසූ සේක. තමන්ට නුපුරුදු බිමක, නුපුරුදු මිනිසුන් අතර, සැකය, වෛරය හා ක්‍රෝධය පිරි සපුන් වන් මිනිසුන් විසින් වට කරන ලදුව සිය කිතුනු මෙහෙවර තුළ ස්ථීරසාරව පැවතිය හැක්කේ මහා දැක්මක් හා අධ්‍යාත්මයක් සතු වූවකුට ය. සන්තියාපිල්ලෙයි ගයි ඩී. ෆොන්ට්ගලන්ට් පියතුමා ද එවැන්නෙකැයි කිව හැක. එතුමා සිසිලියා හා මාරියම්පිල්ලෙයි සන්නියාපිල්ලෙයි යන දෙපළට දාව 1946. 10. 24 දා යාපනයේ කයිට්ස් හි සුරුවිල් නම් කුඩා ග‍්‍රාමයේ උපත ලැබීය. දරුවන් පස් දෙනෙකු ගෙන් යුත් පවුලක තෙවැන්නා වූ ගයි කුඩා කලදී මා පියන්ට ඉතා කීකරු දරුවකු වූ අතර මේ නිසාම මව ගෙදර දොර කටුයුතුවලට උදව්කර ගත්තාය. වයස අවුරුදු පහවන විට ලිප ගිනි මොලවා තේ සූදානම් කිරීමට හැකියාව ලබා තිබූ මේ දරුවාට වයස අවුරුදු 10 වන විට මව අසනීප විය. ඒ නිසා පාසල් නොගොස් ගෙදර නැවතී මවගේ කටයුතුවලට උදව් කරන්නට අනෙක් අය ඔහුට බල කළහ. කුඩා ගයි මීට දැඩි විරෝධය පළ කළ අතර ඔහුට පියාගෙන් හොඳටම ගුටි කන්නට ද සිදුවිය. කෙසේ වුවද කුඩා කල සිට ම මහන්සිවී වැඩ කරන්නට ගයි පුරුදු විය. 

පූජක පුහුණුව 

පූජකවරය අපේක්ෂාවෙන් දෙව්සත්හලට පිවිසි ගයි ඩී. ෆොන්ට්ගලන්ඩ්ගේ යුගයේ කතෝලික සභාව තුළ සුවිශේෂී සිදුවීමක් විය. ඒ දෙවන වතිකාන කතිකාවයි. එය පූජක සිසුවන් පුහුණු කිරීම පිළිබඳ නව දැක්මක් ඉදිරිපත් කර තිබුණි. මේ දැක්මෙන් ජීවය ලද ගයි ඇතුළු දෙව්සත්හල් සිසුවෝ පූජක පුහුණුවේ වෙනසක් ඉල්ලා සිටියහ. එවකට දෙව්සත්හල් පුහුණුව බාරව කටයුතු කළ නිමල මරිය නිකායික පියවරු ඊට යම් අනුකූලතාවක් දැක්වූවද රදගුරුතුමන්ලා තුළ ඒ පිළිබඳ ප‍්‍රසාදයක් නොවූ අතර ඔවුහු පුහුණුව තමන් අතට ගත්හ. එහෙත් සැලකිය යුතු වෙනසක් නොවීය. එවකට යාපනය රදගුරුතුමා ගතානුගතික දැඩි මතධාරියකු වූ අතර බලෙන්ම යාපනය පදවියට අයත් සියලූම සහෝදරතුමන්ලාව අම්පිටිය දෙව්සත්හලෙන් ඉවත් කරගත්තේය. මේ නිසා යාපනය පදවියට අයත් වූ සමහර සහෝදරතුමන්ලා වෙනත් පදවිවලට හා වෙනත් පැවිදි නිකායනට බැඳුණහ. ගයි සහෝදරතුමාට ඒ වන විටත් එවකට නුවර පදවියේ රදගුරුතුමාව සිටි ලියෝ නානායක්කාර රදගුරුතුමා පිළිබඳ පැහැදීමක් තිබිණි. ඔහු මේ ප‍්‍රශ්නය එම රදගුරුතුමා සමඟ සාකච්ඡා කළේය. ‘සභාව තුළ ඔබට තැනක් ඇත.” කියමින් 1971 දී ලියෝ රදගුරුතුමා නුවර පදවියට ඔහු පිළිගත්තේය. 

නුවර ජාතික දෙව්සත්හලේ අධ්‍යාපනය ලබන සමයේ දීර්ඝ නිවාඩු කාලවලදී විවිධ ප‍්‍රදේශවල සිය දූත මෙහෙවර අභ්‍යාස කරන්නට සහෝදරතුමන්ලා යවන සිරිතක් ඇත. ඒ වන විටත් අභාවප‍්‍රාප්ත රෙඤ්ඤෝ රදගුරුතුමා වතුකම්කරුවන් වෙනුවෙන් කරමින් සිටි කටයුතු පිළිබඳවත්, වතුකම්කරු ගැටලූ පිළිබඳවත් ගයි සහෝදරතුමාට දැනගන්නට ලැබී තිබූ අතර සිය නිවාඩු කාලය වතුයායක ගතකරන්නට ඔහු ශ්‍රේෂ්ඨයන්ගෙන් ඉල්ලා සිටියේය. ඒ අනුව රත්නපුර පදවියට අයත් ගලබොඩ වතුයායේ ඇති මූලික නැවතීමේ පහසුකම් පවා නොතිබුණු කුඩා දෙව්මැඳුරක ඔහු නතර විය. දෛනික ආහාරවේල සැපයූවේ දිළිඳු වතුකම්කරුවන් විසින් ය. මෙහිදී මූලික මග පෙන්වීම දුන්නේ ජේසු නිකායික පියතුමකු වූ ජේකබ් ප‍්‍රනාන්දු පියතුමා ය. වතුකම්කරුවන්ගේ සමාජ, ආර්ථික දේශපාලන ආගමික ජීවිතය ගැන බොහෝ දේ ගැන එතුමාට දැනගන්නට ලැබුණේ මෙතැනදී ය. එය මුලූමනින්ම වහල් තත්ත්වයක් විය. ඔවුන්ගේ ආගමීක ජීවිතය ද එසේ විය. මීසම් භාර පියතුමා වේවැලක් ද රැගෙන ලැයිම් කාමර වටා යමින් ජනයාට පල්ලි යන්නට බලකරන ආකරය එතුමා දුටුවේය. එමෙන්ම ඔවුන්ගේ ආගමික වතාවන් ද ඔවුන් මුහුණ දෙන යථාර්ථය පිළිබඳ ව ඔවුන් අවදි කරන්නක් නොවීය. කළමනාකාරීත්වය ද, ආගමීක නියෝජිතයන් ද, වෘත්තීය සමිති නාකයන් ද මේ අය ඔවුන්ට වාසිදායක අයුරින් පාලනය කරමින් සිටි අතර මේ සියලූ දෙනා ම අර්ධ වහල් ක‍්‍රමයක් පවත්වාගෙන යාමට සහය දුන්නෝ වූහ. ගයි පියතුමාගේ ජීවිතයේ හැරවුම් ලක්ෂ්‍යය මෙය වූ අතර මෙම ජනකොටස පිළිබඳව ගැඹුරින් හදාරන්නටද ඔවුන් වෙනුවෙන් කැපවන්නට ද යොමු කළ හේතුව වූයේ ද මෙයයි. 

1973 දී නුවර පදවිය දෙකඩ කර බදුල්ල පදවිය නිර්මාණය කරන ලදී. එහිදී ලියෝ නානායක්කාර රදගුරුතුමා බදුල්ල පදවිය භාරගත්තේ ය. ගයි සහෝදරතුමාද ඒ අනුව බදුල්ල පදවියට සම්බන්ධ වූ අතර 1974 දී සිය උපන් ගම වූ සුරුවිල් ග‍්‍රාමයේදී ලියෝ නානායක්කාර රදගුරුතුමා අතින් පූජකවරය ලැබීය. 

දූත මෙහෙවර 

මෙතුමාගේ යොමුව පිළිබඳව හොඳ අවබෝධයක් තිබූ ලියෝ නානායක්කාර රදගුරුතුමා මුල සිටම එතුමා යොමු කළේ සමාජයීය අපෝස්තලික සේවාවන් සඳහාය. 1975 දී එතුමාට බදුල්ල පදවියේ සමාජයීය අපෝස්තලික සේවා මධ්‍යස්ථානය වූ ශා. බීඩ් මධ්‍යස්ථානයේ කටයුතු බාරවිණි. (1976 දී USCOD යන නම ලැබුයේ මෙම මධ්‍යස්ථානයයි) 

USCOD

 මධ්‍යස්ථානය මඟින් වතු කම්කරුවන් සඳහා දැනුවත් කිරීමේ වැඩ සටහන් ද, ඔවුන්ගේ දරුවන් වෙනුවෙන් විවිධ අධ්‍යාපනික හා වෘත්තීය පුහුණු වැඩසටහන් ද, ඔවුන්ගේ ජීවන තත්ත්වය වර්ධනය කිරීමෙහිලා සැකසුණු ස්වයං රැකියා ව්‍යාපෘති රැසක් කි‍්‍රයාත්මක කරන්නට එතුමාට හැකි විය. එපමණක් නොව නගර සභාවේ කුණු අදින්නන් වැනි නුපුහුණු කම්කරුවන් සඳහා සමූපකාර සමාජ ගොඩනගමින් ඔවුන් ශක්තිමත් කිරීම, දුෂ්කර ගම්මාන, හා වැන්දඹුවන් සඳහා විවිධ ආදායම් ඉපැයීමේ මාර්ග හා සහන ව්‍යාපෘති සංවිධානය කිරීම, කෘෂිකාර්මික හා සත්ත්ව පාලන කටයුතු සඳහා අතදීම වැනි කටයුතු රැසක් කරන්නට අවස්ථාව ලැබිණි. එතුමා විසින් අරඹන ලද කම්කරු සංවර්ධන සමාජය නම් ජනතා ව්‍යාපාරය 1983 වන විට කලාප හතක පැතිර තිබූ අතර 5000 ක පමණ සාමාජිකත්වයක් දක්නට ලැබිණි. තවද අතරමග පාසල් හැරගිය අය වෙනුවෙන් මූලික අධ්‍යාපනික වැඩසටහන් මෙන්ම අලූත් ලෝකයක් පිළිබඳ අපේක්ෂාවන් සැඟවූ ‘‘නව උදයම්” නම් දමිළ සඟරාව සංස්කරණය කිරීම ද මෙහිලා අමතක කළ නොහේ. 

නව ලොවක් පිළිබඳ පැතුම් පතන්නවුන්ගේ ගමන් මග පහසු නැත. එය කටු කොහොලින් පිරී ඇත. 1977, 1979, 1981 හා 1983 වර්ෂවලදී කිසිදු සාධාරණ හේතුවක් නැතිව දුප්පත් වතු කම්කරුවනට එරෙහිව වර්ගවාදී ප‍්‍රචණ්ඩත්වය එල්ල විය. ඊට එරෙහිව හඬ නගන්නට ගයි පියතුමාට සිදු විය. වතු කම්කරුවන් දැනුවත් කිරීම පිළිබඳව සාම්ප‍්‍රදායික වෘත්තීය සමිති නායකන් තුළ එතරම් කැමැත්තක් නොවීය. ඔවුන් මෙන්ම ඇතැම් දේශපාලකයෝද මේ කටයුතු පිළිබඳව ප‍්‍රසාදයක් නොදැක්වූ අතර වෘත්තීය සමිති කටයුතු මර්දනය කිරීමට අවස්ථාවක් සොයමින් සිටියහ. එම අවස්ථාව 1983 දී උදා විය. එක්තරා දේශපාලනඥයෙක් කියා සිටියේ පියතුමා ඇතුළු පිරිස සංස්කෘතික මධ්‍යස්ථානයක මුවාවෙන් ත‍්‍රස්තවාදීන් පුහුණු කරන බවය. එය 1983 දෙසැම්බර් මස හැන්සාඩ් වාර්තාවේ ද සටහන් විය. 

USCOD

 මධ්‍යස්ථානයේ කොටසක් ගිනි තබනු ලැබූ අතර ඒ පිටුපස ඇතුම් දේශපාලකයෝ වූහ. පියතුමා ද එතුමාගේ කාර්ය මණ්ඩලයේ ඇතැම් සහයකයන්ද දිවි ගලවා ගත්තේ අනූ නමයෙනි. 

එවකට පැවති දරුණු තත්වය තුළ විදේශගත වීම හැර වෙනත් විකල්පයක් එතුමාට නොවීය. එහෙත් එම විප‍්‍රවාසගත යුගයට ද එතුමා නිහඬ කළ නොහැකි විය. එතුමා දිවිබේරාගෙන යුරෝපා රටවලට පළා ආ සරණාගතයන් පිළිබඳව සමීක්ෂණයක් කර එම අත්දැකීම් ලේඛනගත කළේය. තවද ඉන්දියාවේ තමිල්නාඩු ප‍්‍රාන්තයේ සිටි සරණාගතයින් වෙනුවෙන් සේවය කරමින් වසර 5 ක් පුරා ඉන්දියාවේ තිබූ සියලූම සරණාගත කඳවුරු පිළිබඳ සිය අත්දැකීම් කැටිකරගත් ‘‘විප‍්‍රවාසගත ශී‍්‍ර ලංකිකයයෝ” (Sri Lankans in Exile) කෘතිය ලියා පළ කළේය. තවද (Ceylon Today) සහ ‘‘ඉලංගයි ඉන්ඩ‍්‍රැ” සඟරාවන් සංස්කරණය කරමින් විප‍්‍රවාසගතව හඬක් නැතිව සිටි ජනයාගේ හඬ බවට පත්විය. 

එතුමාට අභියෝග එල්ලවූයේ වර්ගවාදී චින්තනය විසින් කුණුවීම ආරම්භකර තිබෙන සමාජ දේශපාලනික බල ව්‍යුහයෙන් පමණක් නොවේ. සභා දේශපාලනය ද එතුමාට එරෙහිව කි‍්‍රයාත්මක විය. 1982 දී ලියෝ නානායක්කාර රදගුරුතුමා අභාවප‍්‍රාප්ත වන තෙක් සභාවේ නිල සහයෝගය එතුමාට ලැබිණි. එහෙත් ඉන්පසු බදුල්ල පදවිය තුළ එම සහයෝගය අවම විය. දිළින්දන් කොන්කරනු ලැබූවන් හා සූරාකෑමට ලක්වූවන් සමඟ කරන මෙම කටුයුතු ඇතැමුන්ගේ ‘‘පූජක ඊර්ෂ්‍යාවට” (Clerical Jealousy) ලක්වීම නිසා ද විවිධ ගැහැට විඳින්නට එතුමාට සිදුවිය. කෙසේ වුවද 1990 සිට 1995 දක්වා කාලය තුළ අභාවප‍්‍රාප්ත එඞ්මන්ඩ් ප‍්‍රනාන්දු රදගුරුතුමා යටතේ නායබැද්ද මීසම් සේවක පියතුමා ලෙස ද, ‘‘ලියෝ මාර්ග ආශ‍්‍රමය” තුළින් විවිධ සමාජ හා ආගමීක කටයුතු මෙහෙයවන්නට එතුමා කටයුතු කර ඇත. තවද World Social Forum වැනි සමාජ වෙනසක් සඳහා වන ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රයත්නයන් හා සම්බන්ධ වෙමින් ඒවා වෙනුවෙන් සිය අත්දැකීම් හා දායකත්වය පුදකරන්නට ද එතුමා කටයුතු කළේය. 

කි‍්‍රස්තියානිය හා දූත මෙහෙවර 

ගයි ඩී. ෆොන්ට්ගලන්ඩ් පියතුමා කි‍්‍රස්තියානිය දකින්නේ කි‍්‍ර. වර්ෂ 3 වන සියවස තෙක් වූ මුල් කිතුනු සංඝයේ අත්දැකීම් තුළ ය. එම කාලය තුළ ඔවුහු තමන් සතු සියල්ල පොදුවේ තබා ගනිමින් එකිනෙකාගේ වුවමනාවේ හැටියට බෙදාගත්හ. ඔවුන් අතර පොහොසතුන් හෝ දුප්පතුන් නොවු අතර එය පන්ති විරහිත සමාජයක් විය. ඔවුහු තමන් පිළිගත් සත්‍යය තුළ ජීවත් වූ අතර ඒ වෙනුවෙන් දුක් පීඩාවලට හා මරණයට මුහුණ දුන්හ. එතුමා සිය දූත මෙහෙවෙර ලෙස දකින්නේ හඬක් නැති වතු කම්කරුවන් සියලූ ආකාර පීඩනයන්ගෙන් මුදාගෙන නිදහස් හා සමාන ශී‍්‍ර ලාංකික පුරවැසියන් බවට පත් කිරීම ය. 

ශී‍්‍ර ලාංකේය යථාර්ථය හා කි‍්‍රස්තියානියේ වර්තමානය 

දශක ගණනාවක් පුරා ශී‍්‍ර ලංකාවේ සූරාකෑමට ලක්වන දිළිඳුම ජනකොටසක් මැද අනේක විධ අභියෝගයන් මැද සිය දූත මෙහෙවර ගෙන යන්නා වූ ගයි පියතුමා අද්‍යතන ලාංකේය යථාර්ථය තුළ කි‍්‍රස්තියානිය දකින ආකරය ද මෙහි ලා සටහන් කිරීම වැදගත් යැයි සිතමු. 

එතුමාට අනුව කිසිදු ආගමක් ප්‍රචණ්ඩත්වය, වර්ගවාදය හෝ මූලධර්මවාදය අනුමත නොකරයි. ශී‍්‍ර ලංකාව ආගමික රටකි. ජනගහණයෙන් සියයට අනූවකට වඩා ප‍්‍රධාන ආගම් අදහන්නෝ වෙති. එහෙත් ශී‍්‍ර ලංකාවේ ආගම් සාමය, සාධාරණත්වය හා සමානාත්මතාව පිළිබඳ සිය දහම් හරයන් මේ දේශය තුළ ස්ථීරසාර ලෙස රෝපණය කිරීමෙහිලා අසමත් ය. 

විවිධ වාර්ගික ජනකොටස්වලින් සමන්විත ශී‍්‍ර ලාංකීය කි‍්‍රස්තියානිය ද සුලූ ජනකොටස් මුහුණ දෙන ගැටලූව පිළිබඳ ස්ථීර ස්ථාවරත්වයක් ගත නොහැකිව වැනෙමින් සිටී. සැබෑ කිතුනුවා බහුතරවාදය හා කල්ලිවාදය අභිබවා සත්‍යයට සාක්ෂි දරමින් ජාති කුල ආගම් භේදයකින් තොරව සූරා කෑමට ලක්වන, කොන්කරනු ලැබූ දුබල කරනු ලැබූ මිනිසුන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටිය යුතුය. එහෙත් කිතුනුවන් ලෙස මෙහිලා අපි අසමත් වී ඇත්තෙමු. මේ නිසා ම අපි සමාජය ආර්ථික, සමාජයීය, දේශපාලනික හා ආගමික වශයෙන් පසුගාමී වී සිටිමු. 

සිංහල කි‍්‍රස්තියානිය ද්විත්ව රංගනයක යෙදී සිටී 1971 කැරැල්ල සමයේ රජයේ සැකයට බඳුන් වූ පියතුමන්ලා ආරක්ෂා කර ගැනීමට විවිධ පියවර ගත් කතෝලික සභාව ජාතික ගැටලූව සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කළේ වෙනත් ආකාරයකිනි. 1983 ජූලි කලබල කාලයේදී සිංහල රදගුරුවරු තුන්දෙනෙක් ජනාධිපති විසින් පනවන සියලූ නීති හා විධානයන්ට අනුගත විය යුතු යැයි පවසමින් ජයවර්ධන රජයට සහය පළ කළහ. මෙය එම අවධියේදී රූපවාහිනියෙන් විකාශ විය. පසුව වන්කාලෙයි හීදි මේරි බැස්ටියන් වැනි දමිල පියවරුන් මරා දැමෙද්දී ඔවුන් පලාගියා මිස ඝාතනය නොවූ බව පවසමින් රජයට සිය සහය පළකළහ. මෙම වකවානුවේදී ගයි පියතුමා Ceylon Today සඟරාවට ‘‘සභාව වෙන්වී ඇත්ද?” (Is the Church divided) මැයෙන් ලිපියක් ලිවීය.. මෙම සත්‍යය ප‍්‍රකාශ කිරීම නිසා දකුණේ කතෝලික සභාවේ ඇතැම්මු එතුමා රැඩිකල්, වර්ගවාදී හා සන්නද්ධ කණ්ඩායම්වලට උදව් කරන්නකු ලෙස හැඳින්වූහ.අද පවා සමහර කිතුනුවෝ වර්ගවාදය වපුරන අතර එක්තරා මධ්‍යස්ථානයක සේවය කළ සියලූ ම දෙමළ පැවිදි සොහොයුරියනට මේ හේතුව නිසාම එම මධ්‍යස්ථානය හැර යන්නට සිදුවී ඇති බව ගයි පියතුමා පවසයි. 

ශී‍්‍ර ලංකාවේ කි‍්‍රස්තියානිය ගැන තදබල විවේචනයක යෙදෙන ගයි පියතුමා එය මිය ගොස් ඇතිබවක් පවසයි. ලියෝ නානායක්කාර රදගුරුතුමා, ලක්ෂ්මන් වික‍්‍රමසිංහ රදගුරුතුමා හා දියෝගුපිල්ලේ රදගුරුතුමා වැන්නන්ගේ අභාවයෙන් පසු අනෙක් උදවිය ශී‍්‍ර ලංකාවේ අනෙක් කාදිනල් වරයා වීමට තරඟ කරමින් සිටින බව එතුමා පවසයි. තවද ලක්ෂ 3කට ආසන්න තම ජනතාව කම්බි දැල්වලින් වට කරන ලදුව සරණාගතව අසරණව සිටින අවස්ථාවක මන්නාරම රදගුරුතුමා මඩු මංගල්‍යයට සහභාගීවීමෙන් වැළකී සිටිද්දී වත්මන් කොළඹ අගරදගුරුතුමා මඩු මංගල්‍යයේදී කළ කථාව, දකුණේ රජයට මෙන්ම දකුණේ සභාවට ද උතුර පාලනය කිරීමේ වුවමනාව ඇතිබව පෙන්නුම් කරයි. තවද, තම සෙනඟ කම්බි දැල්වලින් කොටුවී සිටින අසරණ තත්වය තුළ මඩුපල්ලියට සුරුවම් යැවීම උතුරු නැගෙනෙහිර ජනයාගේ අවශ්‍යතාවක් නොවේ. එය බයිබලීය ඉගැන්වීමට ඉඳුරා ම පටහැනි වතාවත්වලට කොටුවුණු ජනපි‍්‍රය කි‍්‍රස්තියානියක් පමණි. කි‍්‍රස්තියානියේ මේ අසමත් තත්ත්වය වර්ධනය වෙමින් පවතින නිදහස් හා මූලධර්මවාදී සභාවන් ප‍්‍රමාණයන්ගෙන් පිළිබිඹුවන බව ගයි පියතුමා පවසයි. සභාව වෙනස්වන්නට සූදානම් නැතිනම් අනාගත සභාව රදගුරුවරු, පූජකවරු හා පැවිදි සොයුරියන්ට සීමාවන අතර දෙවන වතිකානු කතිකාවෙන් පවසන ආකාරයට සභාව යනු ඇඳහිලිවන්තයන්ගෙන් සමන්විත දේව ජනතාව නම් නොවනු ඇත. 

අනාගත සභාව 

සාර්ථක සංස්කෘතියක සමාජිකයෝ යැයි අපි බොහෝ විට අපි ගැන සිතමු. ලෝකය භෞතිකව දියුණු වී ඇත. එහෙත් අධ්‍යාත්මිකව දිළිඳු ය. එබැවින් දැන්වත් නතරවී කල්පනා කළ යුතුය. අසීසියේ ප‍්‍රැන්සිස් තුමා පවසන ආකාරයට අහසටත් පොළවටත් සහෝදරත්වයෙන් සලකන ආදරයේ ලෝකයක් තැනිය යුතුය. ජෙරමියා දිවැසිවරයාගේ පොතෙන් ඉඟිවන ආකාරයට පාපිෂ්ඨ සමාජ ව්‍යුහයන් කඩා බිඳදමා ආදරයේ සමාජයක් වෙනුවෙන් කැපවන නව මිනිසුන්ගෙන් සමන්විත සභාවක් සඳහා සියලූ ප‍්‍රගතිශීලී කිතුනුවෝ පෙරමුණ ගත යුතු බව ගයි පියතුමාගේ අදහසයි.

(‘‘කිතුදහමේ විමුක්ති හරයට පණ පෙවූවෝ‘‘ කෘතියෙනි)

2016 මාර්තු- අප්‍රේල් 

සැබෑ පාවා දීම අපරාධ සැඟවීමයි.

සියලූ ජනයාට යුක්තිය ඉටු විය යුතුය.

 ‘‘අවංක ලෙස ජීවත් වන්නා ගැළවෙයි. වංක ලෙස ජීවත්වන්නා විපතට වැටෙයි’’

දහස් ගණන් අපරාධ ජාතිවාදයෙන් ආගම්වාදයෙන් හා මුදල් බලයෙන් වසා දැමුණු යුගයක පශ්චාත් කාලය එළඹ වසරක් ඉක්මවා ඇත. ආන්දෝලනාත්මක සිද්ධි ගණනාවක පරික්ෂණ නිමාවට පත්ව තිබේ. වසීම් තාජුඩින්, ලසන්ත වික‍්‍රමතංග, ප‍්‍රදීප් එක්නැලිගොඩ, රවිරාජ් වැන ඝාතන සම්බන්ධයෙන් ඇගිල්ල දිගුවූවෝ මෙරට ප‍්‍රභූන්ය. එසේත් නැත්නම් රණවිරුවන් ලෙස අධිනිශ්චය කළ ආරක්ෂක හමුදා නිලධාරින්ය.

යුක්තිය ඉටු කිරිමට මේ ප‍්‍රභූන් අත් අඩංගුවට ගැනීමට යාමේ දී එය දේශපාලන පළිගැනිම් හා රණවිරුවන් පාවාදීම් වශයෙන් අර්ථ කථනය කිරිම අපරාධ සැඟවීමකි. සැබෑ පළිගැනීම හා පාවාදීම වන්නේ එයයි. අපරාධ සැඟවීමෙන් සිදු කරන්නේ රට අපරාධයන්හි කෙම්බිමක් බවට පත් කිරීම ය.

උතුරේත්, දකුණෙත් සාමාන්‍ය ජනයාට එරෙහිව වූ අපරාධ ගැනත් විකල්ප දේශපාලන භාවිතාවල යෙදුණු අයට එරෙහිව (ලලිත් කුගන්, විශ්ව විද්‍යාල සිසුන්) සිදු වු අපරාධ ගැන ද වහ වහා යුක්තිය ඉටු විය යුතුය. අපරාධ සෙවීම, දඩුවම් කිරීම, ශිෂ්ට සම්පන්න රටක අවැසිතාවක් මිස වෙනත් දේශපාලන අරමුණක් සඳහා වන්නක් නොවේ. අපරාධකරුවන් ජාතියේ ගැලවුම්කරුවන් ලෙස බෞතීස්ම කිරීමේ පාපයේ බරපතළකම වටහා ගැනීමට මේ කාලය ජනතාවට ඉතා වැදගත් වේ.

2016 මාර්තු අප්‍රේල් 

දෙවන වතිකානු කතිකාව ඓතිහාසික වරදකි?

‘‘දෙවන වතිකානු කතිකාව ඓතිහාසික වරදකි” යන ආකල්පය සියුම් ලෙස කතෝලික සභාවේ දහම් ගුරුවරුන් සමිති සංවිධාන නායකයින් අතරේ පතුරුවා හැරිමේ සියුම් වැඩපිළිවළක් කි‍්‍රයාත්මක වෙමින් ඇතැයි අනාවරණය වී තිබේ.

ප‍්‍රැන්සිස් සුදතුම් පියතුමාගේ ප‍්‍රගතිශිලි කාර්යභාරය දෙවනි වතිකානු කතිකාව ඉදිරියට ගෙනයාමක් ලෙස වඩාත් ඉස්මතු වෙද්දි එය යටපත් කිරිමේ සියුම් උපක‍්‍රමයක් ලෙස මෙය කි‍්‍රයාවට නැංවේ. එය ඕපුස්ඩෙයි සංවිධානයේ බලපෑම් මත තෝරාගත් කාඩිනල්වරු, රදගරුවරු, පූජකවරු හරහා කි‍්‍රයාවට නැංවේ.

සභා සම්ප‍්‍රදාය වඩා වැදගත් වන බවත් දෙවන වතිකානු කතිකාව දේව වචනය ඉස්මතු කොට සම්ප‍්‍රදාය ද්විතීය කිරිම නිසා සභාව දුර්වල වී ඇතැයි යන මතය මේ පිරිස ව්‍යාප්ත කරයි. ලතින් සජ්ජායනා ආදිය නැවත ඉස්මතු කිරිම වඩා වැදගත් වන්නේ ඒ නිසා බව ප‍්‍රකාශ කරන්නේද මෙහි එක් අංගයක් ලෙසය.

ප‍්‍රැන්සිස් සුදතුම් පියතුමා රුසියානු  ඕතඩොක්ස් සභාවේ නායකයාණන් වන පේ‍්‍රතියක් කී‍්‍රල් හිමිපාණන් හමුවීම සභා සංවාදයට නව පියවරක් ලෙස ප‍්‍රගතිශීලින් හඳුන්වා දෙද්දී කතෝලික සභාව එකම නිවැරදි සභාව යන මතය වඩාත් ව්‍යාප්ත කරමින් කිතුනු යන වචනය භාවිතා නොකර සෑම විටම කතෝලික යන  වචනයම භාවිතා කිරිම කළ යුතු බවට ව්‍යාපාරයක් ද පෙර කී බලවේග දියත් කර ඇත.

(ජනිත ප‍්‍රනාන්දු - මොරටුව)

2016 මාර්තු අප්‍රේල්

ගින්දර පළඳනාව

ප‍්‍රකට ඇමරිකානු නවකතා හා කෙටිකතාකරුවෙකු වන නැතනියෙල් හෝත්‍රෝන් (1804-1864) විසින් 1850 දී ලියන ලද The Scarlet Letter නම් නව කතාවේ සිංහල පරිවර්තනය ගින්දර පළඳනාව වේ. ස්වර්ණකාන්ති රාජපක්ෂගේ පරිවර්තනයක් වන මෙය විදර්ශන ප‍්‍රකාශනයකි. මෙම නවකතාව හෝත්‍රෝන්ගේ නිර්මාණවලියෙහි අග‍්‍ර ඵලය වනවා පමණක් නොව ලෝක සාහිත්‍යයේ වැදගත්ම කෘතින් අතරින් එකක් ලෙස ද සම්භාවනාවට පාත‍්‍ර වේ.

1642-1649 දක්වා වු කාල සීමාවේ ඇමරිකාවේ නව එංගලන්තය නම් ප‍්‍රදේශයේ මැසචුසේට්ස් දිසාව පසුබිම් කරගෙන මෙය ලියැවී ඇත. ඒ වනාහි ඇමරිකාවේ නව ජනපදයෙකි. පියුරිටන් වාදි කිතුනුවන් ජීවත් වන ප‍්‍රදේශයකි. පියුරිටන් වනාහි ‘පරිශුද්ධ බව’ කෙරෙහි අසීමිත යොමුවක් සහිත දැඩි නීති රිති වලින් තම විශ්වාසිකයින් බැඳ තබන කිතුනු සභාවකි.

නව කතාවේ කතා නායිකාව හෙස්ටර් පි‍්‍රන්ග් නම් ස්තී‍්‍රයකි. ස්ත‍්‍රියක ප‍්‍රධාන චරිතය ලෙස ගෙන පාපය, අවනීතිය, මිනිස් හෘද සාක්ෂිය ගැන සාකච්ඡා කළ ලොව ප‍්‍රථම නව කතාව ලෙස ද මෙය විචාරකයින්ගේ පැසසුමට ලක්ව තිබේ.

හෙස්ටර් පි‍්‍රන්ග් නව එංගලන්තය ප‍්‍රදේශයට පැමිණෙන්නේ එංගලන්තයේ සිටයි. ඇය පැමිණෙන්නේ ඇයගේ සැමියා කඩිනමින් මෙහි ළඟා වන නිසාය. නමුත් ඔහු (රෝජර් චිලිංවර්ත්) එහි පැමිණෙන්නේ තම රූමත් බිරිඳ වරදේ බැඳි, දඬුවමට නියම වු පසුවය. විවාහක ස්වාමි පුරුෂයෙකු නොමැතිව හෙස්ටර් පි‍්‍රන්ග් ගැබ් ගනී. දැඩි පියුරිටන් නීති සංග‍්‍රහය අනුව ඇයට හිමිවන දඬුවම ප‍්‍රසිද්ධියේ ප‍්‍රකාශ වීමට නියමිතය. කථාව ඇරඹෙන්නේ එතැනිනි. පළමු පරිච්ඡේදයේ මාතෘකාව ‘හිර ගෙදර දොරටුවයි. ඒ හැඳින්වීම ම ප‍්‍රබලය. බරසාර ද්වාරයක් ඉදිරිපිට සෙනඟ සේනාව රැස් කරමින් සිටියි’ කුමකටද? සිරගෙදර ද්වාරය ඇරෙන තෙක්ය. ප‍්‍රසිද්ධියේ වරදට පත්කරන්නට යන අයෙකු ජනතාව ඉදිරිපිට රැගෙන එන තෙක්ය. මේ එන සේනාව තුළ පිරිමි මෙන්ම ගැහැණුද සිටිතියි, නව කතා කරු විශේෂකොට දක්වයි. මානව වාර්ගයා ස්තී‍්‍ර පුරුෂ බේදයකින් තොරව වරදකරුවන් දෙස බලන ආකාරය මෙහි නිරුපිතය.

‘මේ ප‍්‍රදේශය නව ජනපදයකි. නිර්මාතෘවරුන් මෙය නිර්මාණය කරන ලද්දේ මිනිසත් යහගුණ සහ සන්තුෂ්ඨිය ගැබ් කරගත් පාරාදිසයක් ලෙසින්ය.’

කිතුනු ඇදහීම අනුව දෙවියන් වහන්සේ මේ ලෝකය මවන්නේද එවන් පාරාදීසයක් ලෙසයි. එහෙත් පාපය මගින් මිනිසා එම පාරාදීසය අහිමි කරගනියි. පාපයෙන් මිනිසා ගලවා ගැනීමට මිනිසා නිර්මාණය කරන ආගම හා නීතිය මිනිසාට අවනීතියක් වන ආකාරය ගැන කතා පුවත ඉතිහාසය අපට පෙන්වා දෙයි. මේ එවන් කතාවක ඇරඹුමකි.

ඒ සා උස් වු අරමුණින් ගොඩනගන ලද පුරවරයක සංඛේත තුනක් නව කතා කරු තම ප‍්‍රථම පරිච්ඡේදයේ සඳහන් කරයි. සූසාන භූමිය, සිපිරිගෙය, දෙව්මැදුර. සිපිරිගෙයි දොරටුවේ එක් පසෙක වැඩුනු රෝස පඳුරකි. එකි රෝස පඳුර ප‍්‍රබල සංඛේතයක් ලෙස කතා කරු ඉස්මතුකරයි.

‘‘රෝස වැල රතු කැට වන් සුමුදු මල්වලින් වැසි තිබුනේ සිරගෙය තුළට පිවිසෙන සිරකරුවන්වන්ටත් ඉරණම් ගමන යන අපරාධකරුවන්ටත් තම සියුමැලි සුවඳ හා සුන්දරත්වය පිරිනමා සොබාදම් මවගේ හඳ ගැඹරේ ඔවුන් උදෙසා සානුකම්පාව සහ කරුණා ගුණය පවතින බව හඟවන්නට මෙන්ය’’.

මේ රෝස පඳුරේ උපත පිළිබඳ ජන ප‍්‍රවාදයක්ද කතා කරු අපට ඉදිරිපත් කරයි.

‘‘මුවින් මුව කියවුනේ සාන්තුවරියක බවට පත් වු ඈන් හඩින්සන් මේ සිපිරිගෙයට පිවිසෙනු පිණිස දොරකඩින් දෙපා තබද්දි රෝස පැළය එතුමියගේ දෙපා යටින් මතු වු බවයි’’

කතාකරු අපට පවසන්නේ වරදකාරියක ලෙස සිරගත කල සාන්තවරියකගේ ආනුභාවය මේ රෝස මල් වලින් වහනය වන බවයි. සැබැවින්ම ඔහු මේ කතාව හඳුන්වන්නේද මේ රෝස පඳුරෙන් පාඨකයාට පුදන පුෂ්පයක් ලෙසයි. සිපිරිගෙයි දොර අරින තෙක් බලා සිටින ස්තී‍්‍ර හා පුරුෂ සෙනඟ සේනාව පිළිබඳ මේ ප‍්‍රකාශය කතාවේ තදාත්මය හකුළුවා දක්වයි.

ආගම සහ නීතිය යන ද්විත්වය එකම ආකාරයෙන් පිළිපදින්නා වු මේ මනුෂයන් අතර මෙවන් පෙනුම විරල දර්ශනයක් නොවේ. ඉතා සුළු වේවා, බරපතල වේවා, ඔවුන්ගේ සමාජයේ විනය කි‍්‍රයාමාර්ග අතිශය තදබල ආකාරයෙන් කි‍්‍රයාත්මක වන්නේය. මේ ආකාරයේ නරඹන්නන් වෙතින් කිසිම ලෙසකින් අපේක්ෂා කළ හැකි සානුකම්පිත හැඟුම් ඉතාමත්ම අල්පය, තවද, චූදිතයා ලබන දඬුවමට අමතරව මෙවන් නරඹන්නන් වෙතින් එල්ලවන නින්දා අපහාස, පරිභව අප‍්‍රමාණය. එහි කෲර බව මරණ දඬුවමට කිසිසේත් දෙවෙනි නොවේ.

ඒ කාලයට සාපෙක්ෂව ගත් කල ස්තී‍්‍රන් මෙවන් අවස්ථාවක් නැරඹීමට පැමිණීම හා අදහස් දැක්වීම විරල බව පෙනි යා හැකි වුවත් පැමිණ සිටින අයගේ කතා තුලින් ස්තී‍්‍රයක පිළිබඳ ස්තී‍්‍රන්ගේ විනිශ්චයේ ස්වභාවය කදීමට නිරූපනය කරයි.

‘‘හාමිනේලා මේ අහගන්න. මම මේ කියන්නේ මගේ හිතට හිතෙන දෙයක්. අපි දැන් තලතුනා උදවිය. ඒ වාගෙම නොවරදවා පල්ලි යනවා. සමාජයේ නම්බුකාර විදියට ඉන්නවා. ඉතින් මේ හෙස්ටර් පී‍්‍රන් වාගේ දුෂ්ට ගැහැනුන්ට දඩුවම් දීමට මැදිහත් වීම අපි මේ සමාජය වෙනුවෙන් කරන සත් ක‍්‍රියාවක්. ඉතින් මට කියන්න ඔය ඇත්තන්ගේ පොදු අදහස. දැන් මේ ස්ථානයට පැමිණිලා ඉන්න අප පස් දෙනා අනුමත කරනවාද නඩුකාර උන්නාන්සේලා දීපු තීන්දුව?’’

තවත් එකියක් කතා කළාය.

”එකිගේ පූජකතුමා ඩිමෙස්ඬේල් ස්වාමිනේ. දැන් උන්නාන්සේ ඉන්නේ බොහොම තදින් හිත රිදිලා. මේ වාගේ නින්දිත වැඩක් උන්නාන්සෙගේ දායක පිරිස අතරින් කෙනෙක් කළාය කියලා....”

ගැහැනුන් අතර ප‍්‍රධාන ප‍්‍රශ්නයක් වන්නේ තරුණ, අවංක, කැපවු පූජකයෙකු වු ඩිමෙස්ඬේල් පියතුමාගේ පල්ලියේ දායකයෙකු අතින් මේ වරද සිදුවීමයි. එමගින් ඇය ඒ භක්තිමක් පූජක තුමාටත් අපහසයක් කල බවයි. තව තැනක මේ බව මෙසේ ප‍්‍රකාශ වේ.

”අර දෙවි කෙනෙක් වාගේ ඉන්න ඩිමේස්ඬේල් පියතුමාගේ මීසමේ තමයි මේ කරුණ වෙලා තියෙන්නේ’’

හෙස්ටර් ප‍්‍රින්ග් කර ඇති වරද වන්නේ පියෙකු නොමැති දරුවෙකු (අවිවාහකව සිටියදි) පිළිසිඳ ගැනීමයි. ඇයට පූජක තුමන්ලා හා විනිසුරු තුමා නියම කරන ලද්දේ සුළු දඩුවමකි. යම් කිසි කාලසීමාවක් වේදිකාවක් මත ප‍්‍රසිද්ධියේ රැඳි සිටිමත් ඉන් අනතුරුව සෑම විටම තම ඇඳුමේ පපුවට කෙලින් ගින්දර පිටවන සලකුණක් සහිතව ජීවත් වීමයි. පියුරිටන්වාදි සන්දර්භය තුළ මේ රූමත් ළඳ තම පපුවේ එකි පළඳනාව සහිතව වේදිකාවේ පෙනි සිටින විට කතෝලිකයෙකු සිටියා නම් දෙව් මවුන් ලෙස දැකිය හැකි යැයි කීමෙන් කිතුනු නිකායිකයින් අතර දැක්මේ වෙනස මෙන්ම මරිය තුමිය සමඟ වරදකාරි සැසඳීමක් ද සිදු කරයි.

මේ පියුරිටන් සෙනඟ අතර පාප්වාදියෙකු සිටියා නම් ආකර්ෂණීය ඇඳුමින් සහ රූ සිරියෙන් යුතු වු ද, දරුවකු ළෙහි ගන්වා ගෙන සිටියා වුද, මේ සොඳුරු කාන්තාව, බොහෝ කීර්තිමත් චිත‍්‍ර ශිල්පින් විසින් සිතුවමට නඟන ලද දෙව් මව් රුවක් සිහිගන්වන්නට ඉඩ තිබිණි. එනමුදු එකම වෙනස වුයේ දෙව් මව්ගේ මාතෘත්වය පාරිශුද්ධ වීමයි. ඇගේ බිළිඳා මොලොවට පහළ වුයේ මෙලෝ සතහට ගැලවීම ළඟාකර දීමටය. එනමුදු මෙතැන්හිදි සිදුව ඇත්තේ අනෙකකි. මනුෂ්‍යත්වයේ උතුම් බව කැළැල් කරමින් ගැඹුරු වු පාපයක් සිදුවෙලාය. මේ කාන්තාවගේ රූපශී‍්‍රයේ දීප්තිය ලෝකයේ අඳුර හේතු කොටගෙන වියැකි ගොසින්ය. ඇය විසින් බිහි කරන ලද බිළිඳා ඒ අඳුරේ අතරමං ව ගොසින්ය.

පව්කාරයා යනු පීඩිතයෙකි. කි‍්‍රස්තියානි දැක්ම අනුව පව්කාරයා වෙත දෙවිඳුන් කරුණාව දක්වන්නේ ඔහුගේ මෙම පීඩිතභාවය නිසාය. පීඩිතයා කෙරෙහි නැඹුරු වු දෙවියන් පසෙකලා පීඩිතයාව තලා පෙලෙන ආගම දෙවියන්ගෙන් කොතරම් ඈතද? පව්කරුවෙකු මහජනයා විසින් ප‍්‍රසිද්ධීයේ තලා පෙලා දැමීම හා පරිභවයට ලක් කරමින් සමාවක් නොමැතිව දිගටම ජීවත් වීමට සැලසීම ගල් ගසා මරාදැමීමට වඩා කුරිරු නොවේද? එය වනාහි පීඩාවේත් පීඩාවකි.

සිපිරිගෙයි දොරකඩ සිට වෙළඳපොල දක්වා සෑහෙන දුරක් නොතිබිණ. එනමුදු සිරකාරියට නම් එය ලොකු දුරකැයි හැඟෙන්නට ඇත. ඈ කෙතරම් ශක්තිමත් අයෙකු ලෙස පෙනුනද තමා වටකොට ඇති සෙනඟ සේනාව නිසා ඇගේ හදවතට දැනුණු වේදනාව අප‍්‍රමාණ බැවිනි. ඇයට හැඟුණේ තම හදවත මහමඟට වැටී මේ සියලූ දෙනා විසින් එය පාගා දමනු ලබන නියාවකි. සැබැවින්ම පීඩිතයකු වර්තමානයේ තමා විඳ දරා සිටින වධ හිංසාවක උග‍්‍ර බව අවබෝධ කරගන්නේ එම අවස්ථාවේදීම නොවේ. ඉන් මතු හදවත පෙළන හැඟුම් සමුදාය හේතුකොට ගෙනය.

ඇය වේදිකාවේ ප‍්‍රදර්ශනය වන අතර මෙතෙක් කල් පමා වු ඇගේ සැමියා පැමිණේ. ඔහු ඇයවද ඇය ඔහුවද හඳුනාගනි. එහෙත් දෙදෙනාම ඒ බව නොපවසයි. ඇගේ සැමියා රැස් වු අයගෙන් කතාව අසාගනි. ඔහුගේ නිගමනය වන්නේ එය බුද්ධිමත් තීන්දුවක් බවයි.

‘‘ඉතාම බුද්ධිමත් තීන්දුවක්’’ ආගන්තුකයා කීවේ බැරෑරුම් ලෙස හිස නැඹුරු කරමින්ය. ‘‘ඉතින් මේ ආකාරයට එයා ජීවමාන දේශනාවක් වේවි. අර පළඳනාව එයත් එක්කම වළ පල්ලට යාවි. මට තියෙන වේදනාව මේකයි. එයත් එක්ක මේ වරදට බැඳුණ අනෙක් පුද්ගලයා අද මේ වේදිකාව උඩ නැති එකයි. ඒත් කවදා හරි ඒ රහස එළි වේවි. ඒ රහස එළි වේවි. ඒ රහස එළි වේවි.

නඩුකාරයා මෙන්ම පූජක තුමන්ලාද ඇගේ දරුවාගේ පියාව අනාවරණය කරගන්න ගන්නා උත්සහය සාර්ථක නොවේ. ඇය එම රහස හෙලි නොකරයි. නව කතා කරු බයිබලයේ එන පව්කාර ස්තී‍්‍රයගේ කතාවට වඩා ප‍්‍රබල තැනකට තම කතාව රැගෙන යයි. වරදේ බැඳී සිටියදීම අල්ලාගෙන ඇවිත් ගල් ගසන්නට නියම වු බයිබල් කතාවේ ස්තී‍්‍රය සමඟ වරදේ බැඳි සිටි පිරිමියා ගැන කිසිවක් ඉස්මතු නොවේ. මෙම කතාවේදි ස්තී‍්‍රය මෙන්ම එයට සම්බන්ධවූ පුරුෂයාද ප‍්‍රබල ලෙස නිරුපණය කරයි. හෙස්ටර්ගේ සැමියා නරඹන්නන්ගෙන් විමසන්නේ කව්ද පිරිමියා යන්නයි. එයට නරඹන්නෙකු දෙන පිළිතුර වැරදි කිරිම ගැන කි‍්‍රස්තියානි හෘද සාක්ෂිය කදිමට සම්පින්ඩනය කරයි.

‘වැරදිකාරයාත් මෙහෙම ඉඳගෙන මේ කටයුත්ත දිහා බලාගෙන ඇති, නමුත් එයාට අමතක ඇති දෙවියන් වහන්සේ තමාව දකින බව’’

හෙස්ටර් පී‍්‍රන්ගේ පාපොච්චරණය අසමින් මෙහි වරදකාරයාව අනාවරණය කර ගැනීම බාර වන්නේ ජනයා දෙව් කෙනෙක් වන් යැයි සලකන තරුණ ඩිමෙස්ඬේල් පියතුමාටය. මේ වනාහි මිනිස් අභ්‍යන්තරය හා මතුපිට අතර මිනිසෙකුට මුහුණ දිය හැකි දරුණුම පරීක්ෂා කර බැලීමකි. මන්දයත් අප කතාව කියවා නිම කරන්න ආසන්න වන විට වරදකරු අන් කවරකුත් නොව මේ තරුණ පියතුමා බව දැනගන්නා නිසාය. ඔහු ඒ බව තම හෘද සාක්ෂිය තුළ දැන දැනත් පරීක්ෂණය සිදු කිරීම කොයිතරම් අපහසු අරගලයක් වන්නේද?

‘‘සහෝදරතුමා, මැයට කතා කරන්න. මේ මොහොත ඇගේ ආත්මයට ඉතා වැදගත්. ආණ්ඩුකාරතුමා විසින් මැය ඔබට බාර කරනවා. සත්‍යය ප‍්‍රකාශ කරන්නට ඇය මෙහෙයවන්න’’

ඩිමෙස්ඬේල් සහෝදරතුමා හිස නැඹුරු කරගත්තේ නිහඬ වු යාච්ඥාවක යෙදෙමින්ය. අනතුරුව එතුමා ඉදිරියට පැමිණියේය.

‘‘හෙස්ටර් පී‍්‍රන්’’ එතුමා ආමන්ත‍්‍රණය කළේ සඳළුතලයේ සිට ඉදිරියට නැඹුරු වී ඇගේ දෑස් දෙස සෘජුව ම බලමින්ය.

‘මේ උතුම් මනුෂ්‍යා කී දේ ඔබට ඇහෙනවා. මගේ රාජකාරියේ ස්වභාවය ඔබට පෙනෙනවා. මේ ක‍්‍රියාවෙන් ඔබගේ ආත්මයට සහනයක් ලැබේවි යැයි ඔබ සිතනවා නම්, දඬුවම නිසා ඔබගේ ගැලවීම සාර්ථක වේයැයි ඔබ සිතනවා නම්, ඔබත් සමඟ පාපයේ ගැලූණ, එමෙන්ම ඔබ සේම සිතින් දුක් විඳින ඔහුගේ නම ප‍්‍රකාශ කරන්න. අනුකම්පාව හෝ ස්නේහය නිසා ඔහු ආරක්ෂා කරන්න එපා. මා විශ්වාස කරන්න. හෙස්ටර්, මේ වරද සඟවාගෙන මුළු ජීවිත කාලයම සිතින් දුක් විඳිනවාට වඩා, තමන් ඉන්නා තැන ඉතාම ඉහළ ස්ථානයක් වුණත් එතනින් පහළට බැහැලා ඔබ ළගින් සිට ගන්න හැකි නම් ඒ පුද්ගලයාට වඩාත් සැනසීමක් ලැබේවි. දැන් ඔබ මේ ආකාරයෙන් නිහඬව සිටීමෙන් කරන්නේ තවත් වරදක්. ඔහු කළ වරදට අමතරව කුහකයෙකු වෙන්නටත් ඔබ දිරි දෙනවාද? දෙවියන් වහන්සේ ඔබ මෙවන් ප‍්‍රසිද්ධ අවමානයකට බඳුන් වීමට නියම කරලා තියෙනවා. ඒ අනුව ඔබගේ අභ්‍යන්තරයේ ඇති නපුරු පහත් බව හා බාහිර වශයෙන් විඳින නින්දාව පළවා හරින්න අවස්ථාවක් මේ ලැබිලා තියෙන්නේ. තමා කල වරද පිළිගැනීමට ධෛර්යය නැති ඔහු ගැන තව දුරටත් සිතන්න එපා. දැන් ඔබේ දෙතොල් අසලින්ම මේ තියෙන්නේ ඉතාම තිත්ත වු එහෙත් පෝෂණයෙන් පිරුණ බඳුනයි’’

තරුණ පූජකවරයාගේ වෙව්ලන හඬ ඉමිහිරිය, ළගන්නාසුළුය, ගැඹුරුය, බිඳි ගොසින්ය. ඔහු සෘජුව නොපවසා හැඟ වු දෑ සියලූ හදවත් සසල කළේය. සානුකම්පාව ජනිත කළේය. හෙස්ටර් ගේ ඇකයේ සිටි බිළින්දියට පවා ඒ බව දැනුණා සේය. ඈ තම දෙනුවන් විදා පූජකතුමා දෙස බලා තම සිඟිති දෑත් එසවුයේ දුකත් සතුටක් මුසුව ගිය මිමිණිල්ලක් සමඟින්ය. ස්වාමිතුමාගේ වදන් කෙතරම් බලගතු වී යත් කාගෙත් විශ්වාසය වුයේ හෙස්ටර් පී‍්‍රන් වරදකරුගේ නම පවසාවී කියාය. එසේ නැතිනම් වරදකරු තමා සිටි උස් හෝ පහත් තැනින් ඉදිරියට ඇවිදින් ඈ අසලින් වේදිකාව මත සිටගනිවි කියාය.

හෙස්ටර් හිස සැලූවාය.

‘‘ස්තී‍්‍රය, ඔබට දෙව් පියාණන්ගේ දයාවෙන් ඔබ්බට යන්න නොහැකියි’’ විල්සන් දේවගැතිතුමා මුර ගෑවේ පෙරට වඩා දැඩි ලෙසය. ‘‘ඔබ කියන දේ ස්ථීර කරන්න. ඔය පුංචි දරුවාටත් හඬක් දීලා තියෙනවා. ඉතින් ඔය නම කීවා නම් හොඳයි. ඔබේ පශ්චාත්තාපය අනුව ඔය පපුව මත තිබෙන ගින්දර පළඳනාව ඉවත් කරගන්න අවස්ථාව තිබෙනවා.

‘‘නෑ. කවදාවත්ම කියන්නේ නෑ’’ හෙස්ටර් පිළිතුරු දුන්නේ විල්සන් ස්වාමිතුමා නොව තරුණ පූජකවරයා දෙස බලමින්ය. ‘‘අවමානය ඉතා තදින්ම සටහන් වෙලා ඉවරයි. එය ඉවත් කරන්න ඔබතුමාට බැහැ. මම මගේ වේදනාව සමඟම ඔහුගේ වේදනාවත් දරාගන්නම්.’’

‘‘කතා කරපන් ගෑනියේ’’ තවත් කටහඬක් මතු වුයේ වේදිකාව අසලින්ය. එහි ස්වරය සීතලය. දරදඩුය. ‘‘කතා කරපං, ඔය දරුවාට තාත්තා කෙනෙක් ලබලා දීපන්’’

‘‘මම කතා කරන්නේ නෑමයි’’ හෙස්ටර් කීවාය. ඈ මළමිනියක් මෙන් සුදුමැලිව ගියේ ඒ කටහඬ හඳුනාගත් නිසා පළ වු ප‍්‍රතිචාරයක් වශයෙනි. ‘‘මගේ දරුවට ස්වර්ගයේ වැඩ සිටින පියාණන් ඉන්නවා. මනුෂ්‍ය ලෝකයේ පියා කෙනෙක් අවශ්‍ය නෑ’’

‘‘ඈ කියන්නේ නෑ’’ ඩිමෙස්ඩේල් සහෝදරතුමා මතු කළේය. සඳලූතලයේ සිට තවමත් පහළට නැඹුරුව සිටි එතුමා පපුව මත අත තබාගෙන තම ආයාචනයේ ප‍්‍රතිඵල ලැබෙනතුරු මෙතෙක් වේලා බලා සිටියේය. ඔහු ආපසු හැරුණේ දිගු සුසුමක් සමඟින්ය. ‘‘මේ ගැහැනියගේ හදවතේ තිබෙන්නේ හරිම පුදුමාකාර ශක්තියක්. පරිත්‍යාගශීලීබවක්. ඈ නම් කවදාවත්ම ඒ ගැන කියන්නේ නෑ’’

ගින්දර පළඳනාව නව කතාව තුල හෙස්ටර් පී‍්‍රන් හා ඩිමෙස්ඬේල් පියතුමාගේ හෘද සාක්ෂියේ අරගලය දිග හැරෙන ආකාරය අපව ගැඹුරු භාවනාවක් වෙත රැගෙන යයි. එය ආගම හා නීතියේ සැඟවුනු නපුරත්, මිනිස් හෘද සාක්ෂියේ සොබාවයත් අපට අනාවරණය කරයි.

නතෑනියල් හෝත්‍රෝන්

මහින්ද නාමල්